Poreklo stanovništva sela Kostojevići, opština Bajina Bašta. Stanje iz 1930. godine. Prema studiji „Sokolska nahija“ Ljube Pavlovića. Priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić.
Kostojevići su na stavama Dervente i Rogačice.
Oko sela su brda: na zapadu Bareš, Bogdanovo Brdo, Obodnjik, Rg, Spasovik, od juga su Crvena Ornica, Ranište, Kuzmanovo Brdo, Straža, od istoka Straža, Metaljka, Pustopolje, Rogačica, Vranjača, od severa Vranjača, Solila, Glavica.
U Kostojevićima su glavne reke: Rogačica i Derventa. Na Obodnjiku je do pred kraj leta 1908. god. bilo veliko Jezero, koje se te godine ocedilo i sada se zirati. U selu su izvori Mihailovac, Radojeva Voda, Vrelo, Česma, Česma u Obodnjiku i Bogdanovac.
U selu su brda: Novakovića Kose, Čugurske Kose, Veliki Do, Ćurčić Brdo, Babača, Glavica, Bajinovača, Popov Konak, Crkvina, Mrkopanija i Kik.
Njive su: Sastavnice, Pustopolje, Jezero, Obodnjik, Luke, Lukavice, Crkvina, Babača, Doline i Bare.
Sredinu sela čine stave Jelovštice, Dervente i Rogačice i taj je prostor povelika ravan. Stave ovih reka zovu se kod seljaka Obodnjikom, a kod stranaca Kostojevićima. Obodnjik je danas prirodan centar četiri susedna sela i na njemu su škola, sudnica, mehana i nešto dućana, sve na Derventi malo dalje od plahovite Jelovštice.
Kostojevići su razbijeno selo, podeljeno na mahale: Čuguri, Babići, Obodnjik, Novakovići i Petrovići.
Stara groblja kod Jezera na Obodnjiku, kod škole i crkvine, crkvina na stavama Jelovštice i Rogačice, dokazuju da je ovo selo i ranije bilo naseljeno. Po pričanjima pok. Stevana Pavlovića, Čugurovića, koji je imao uza se i pismeni opis sela, u Kostojevićima pod Kuzmanskim Brdom su živeli i muslimani i pravoslavni, koji su se prezivali Kostojevići. Oni su tu bili od starina. Prvo su se počeli iseljavati muslimani i otišli su u Bosnu, a pravoslavni su dugo ostali i tako pred kraj XVIII veka otišli Šapcu. Stevan je dokazivao, da ih ima i danas u Culjkoviću pod istim prezimenom. Prezime Kostojevići potislo je ranije ime Obodnjik i ostalo ime sela, a Obodnjik ime mahale.
Najstariji su doseljenici:
Petrovići pod Draksinom. Petrovići su stari sveštenički rod iz Bratonožića, došli u Papratnu kod Pljevalja, malo popovali pa nešto ostavili a nešto spustili u Stapare (užičke), pa i tu se zadržali i popovali. I ovde se razdelili i delimice prešli u draksinsko Cerje, pa se privremeno stanili. Iz Cerja svi su sišli na kostojevački prazan hatar pod Draksinom i konačno ga zauzeli. Danas su na ovom prostoru u tri mahale i davno prestali popovati; zemljoradnici su i iseljavaju se radi trgovine i zanata (28 k.; Sv. Nikola).
U ono doba, kad su se muslimani iselili a na pokret se odlučili i pravoslavni, iz Sijerča prelaze pop Bogdan i braća Pavle i Mitar Štibići. Pop Bogdan se naseli prema ušću Jelovštice pod Glavicom i u blizini crkve, koja je tada radila. Oni su došli zajedno i malo su bili u zadruzi. Deobom pop Bogdan ostane na starom mestu, brata Mitra prebaci preko Rogačice i okući pod Petrovićima, a brata Pavla, koji je imao nadimak Čugur pomeri malo ispod sebe, niz Rogačicu. Popovi potomci ostanu pod Glavicom, a pređu preko Rogačice i oko stare crkve, koja je još za života popovog zapaljena i izgorela. Unuk popov, pop Dobrosav, ode u Jarebice u Jadru, i tamo je popovao i ostavio potomstvo. Mitrovi potomci ostali su pod Petrovićima, ali se od njih odvoji sin Mitrov Todor i ode nz Golo Brdo u vrhu Obodnjika, nad Derventom, a njemu je prišla iz Sijerča baba Vasilija sa svojim unukom. Pavle Čugur umro je na starom mestu, ali su mu se potomci naglo pomerili niz Rogačicu i zauzeli sva kostojevačka imanja na levoj strani Rogačice. Popovi potomci u selu zovu se Popovići; Mitrovi Mitrovići i Čugurovići; Todorovi Todorovići i Čugurovići; Pavlovi Pavlovići i Čugurovići; baba Vasilijinog unuka Babići i Čugurovići, ali je među svima ovladalo pravo prezime Čugurovići – Čuguri (92 k.; Jovan Milostivi).
Kad je pop Bogdan krajem XVIII veka došao u ovo selo, došli su za njim:
Porčići iz Semegnjeva, ranije od Pive, došli svojim ranije doseljenim Pivljanima u Jaklju (8 k.; Sv. Jovan).
Broćići su došli iz Sikirića kod Dobruna misle da su tu bili privremeno; došli su prvo u draksinske Jakovljeviće, koji su ih i namamili na seobu i od njih izašli s Porčićima u Kostojeviće i naselili se pod Petrovićima i među njima (8 k.; Sv. Jovan).
Novakovići iznad Golog Brda i Todorovića Čugura došli su ovde iz Lještanskog u čist šumski kraj i zauzeli (6 k.; Sv. Arsenije).
Noviji su doseljenici:
Novakovići iz Pješivaca; ušli u kuće pravih Novakovića, primili njihovo prezime i slavu (2 k.; Sv. Arsenije),
Moljkovići su iz Kremana (2 k.; Sv. Đurđe),
Jukić u Porčićima je iz Draksina (1 k.; Sv. Jovan),
Ninković u Brovićima je iz Draksina od Vasića (1 k.; Sv. Jovan),
Savić zanatlija na Obodnjiku je iz Jelovika (1 k.;. Đurđic).
U Kostojevićima ima 10 rodova sa 149 domova.
IZVOR: Sokolska nahija (str. 408-410), Ljubomir Pavlović. Priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić
Last modified: 22/01/2013
